Badania obrazowe w ocenie urazów układu ruchu
Badania obrazowe stanowią podstawę diagnostyki nieprawidłowości w obrębie układu ruchu. Urazy tego systemu tworzą niezwykle obszerną grupę, którą łączy ograniczenie funkcjonalności danych części ciała. Najgroźniejszym urazem jest złamanie i pęknięcie kości. Inne możliwe urazy stanowią zwichnięcia, skręcenia, stłuczenia. Wszystkie one wymagają odpowiedniej diagnostyki celem prawidłowego rozpoznania i zaplanowania postępowania leczniczego. Zapoznaj się z listą placówek, w których wykonać można badania obrazowe na wypadek urazu: https://www.luxmed-diagnostyka.pl/dla-pacjentow/nasze-placowki/krakow/pracownia-rtg-ul-wadowicka-6. Poniżej przedstawiona została lista badań radiologicznych w urazach.
Diagnostyka radiologiczna w urazach
W ocenie urazów układu ruchu zastosowanie znajdują takie metody obrazowania radiologicznego, jak:
- radiografia konwencjonalna, obejmująca projekcje typowe (odmienne dla różnych części ciała), projekcje specjalne oraz projekcje z obciążeniem – w ocenie większości zmian urazowych wykonywane są radiogramy w prostopadłych projekcjach (głównie przednio-tylnej i bocznej) pod kątem 90° w stosunku do siebie. Projekcje skośne i specjalne są pomocne zwłaszcza w ocenie złamań złożonych i urazów w obrębie nadgarstka, stawu łokciowego, stawu skokowego, miednicy. Z kolei ocena przerwania ciągłości więzadeł i stabilności stawu wymaga badań RTG z obciążeniem;
- radiografia cyfrowa, w tym cyfrowa artrografia i angiografia subtrakcyjna (DSA), to zdjęcia rentgenowskie zapisane w formie cyfrowej. Zapewniają krótszy czas badania i tym samym mniejszą dawkę promieniowania konieczną do uzyskania obrazu w porównaniu do tradycyjnej radiografii;
- tomografia komputerowa – popularne badanie obrazowe, stanowiące zazwyczaj uzupełnienie innych metod diagnostycznych, które nie pozwalają na postawienie jasnej diagnozy. Uważane jest za niezbędne w ocenie skomplikowanych złamań, zwłaszcza miednicy, łopatki, kręgosłupa, w pobliżu stawu lub w regionie miednicy albo złamań szerzących się na te okolice;
- mielografia – obecnie rzadko wykonywane badanie, które polega na wprowadzeniu środka cieniującego drogą nakłucia lędźwiowego do rdzenia kręgowego, aby uwidocznić go razem z workiem oponowym i korzeniami rdzeniowymi na zdjęciu RTG;
- dyskografia – dynamiczne badanie, w którym po podaniu środka cieniującego w przestrzeń międzykręgową przeprowadza się serię zdjęć RTG. Z reguły wykonywane jest u osób zmagających się z bólem kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, gdy rezonans magnetyczny wykazał nieprawidłowości w obrębie krążków międzykręgowych;
- angiografia – badanie oceniające poszczególne elementy układu krwionośnego. W przypadku tętnic to arteriografia, a układu żylnego – flebografia. Badanie polega na podaniu do naczynia krwionośnego kontrastu, a następnie na wykonaniu zdjęć rentgenowskich, które je uwidocznią.
REKLAMA
Dyskusja: